هر روز میل و علاقه‌ی توسعه‌دهندگان و شرکت‌های بازی‌سازی به توسعه‌ی بازی‌های سرویس محور بیشتر می‌شود. با نگاهی به وضعیت توسعه‌ی بازی‌های تراز اول و پرهزینه‌ بودن ساخت و ریسک بالای سودآوری آن‌ها شاید چندان عجیب نباشد که بسیاری از شرکت‌ها حداقل بخشی از نگاه خود را به توسعه‌ی بازی‌های سرویس محوری که سودآوری بادوام‌تری دارند، منعطف کنند.

شرکت سرگرمی‌های تعاملی سونی (SIE)، یکی از شرکت‌هایی است که در این چند نسل اخیر بیش از همه به‌واسطه‌ی بازی‌های تک‌نفره‌ی داستان محور منحصر‌به‌فرد خود معروف بوده است. آثاری که غالباً علاوه بر تحسین منتقدان، فروش بسیار بالایی را تجربه‌ کرده‌اند. شاید از این نمونه‌های اخیر بتوانیم به دو بازی گاد آو وار و هورایزن زیرو داون اشاره کنیم که هر دو فروشی بالغ‌بر ۲۰ میلیون نسخه را تجربه کرده‌اند. علیرغم چنین بازی‌های تک‌نفره‌ی داستان محور تحسین‌شده‌ای، همیشه این انتقاد وجود داشته که پلی‌استیشن در این دو نسل اخیر ضعفی در بازی‌های چندنفره‌ی آنلاین خود احساس کرده است. از طرفی دیگر، سودآوری بیشتر و پایدارتر این‌گونه از آثار سونی را مشتاق کرده که در کنار توسعه‌ی بازی‌هایی که به آن‌ها معروف است، به توسعه‌ی بازی‌های آنلاین چندنفره‌ی سرویس محور هم بپردازد.